هر چیز و هر کس فقط تا جایی برایم افتخار آفرین و ارزشمند است که نقشی در رفاهم ایفا کند.
هر که از وطنش دور شد , وطن پرستی اش گل کرد. هر که دوری مادر دید , عزت مادر به چشمش آمد . آنکه بیمار شد , ارزش سلامتی در چشمانش چند برابر شد. آنکه خانه فروخت , غم ترک بهشت کمرش را شکست.
اینها همه خودفریبی است. نه آن وطن وطن بود و نه آن مادر , قدیسه. نه آن سلامتی گوهر بود و نه آن آلونک , بهشت.
ما فقط در حال دست و پا زدنیم تا توجیهی برای تحمل این احساس بسازیم که " زندگی آنقدرها هم مالی نیست , فقط نیرویی از درون ما را به پیمودنش هل می دهد; نیرویی که توان مقابله با آن نیست".

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: