هر جا که ایروم بازم بختم سیاهه *** کار خیر کردنمم بینی گناهه

  از بس که غصه خردم مینه جوونی ***جور پیر شصد ساله بریدم زونی

     یه غمی مین دلمه چند یه کوهی *** روزگار دی سی  مو هم جهنم اوی

      جرمم یونه که دارم ی دل عاشق *** ایگون سی زندی کردن مو نیدم لایق

 مین دوره ای که کلک کار بر اوویده ***هیچ کسی وه عاشقی خیری ندیده

ندونم کویه ردهده مهربونی ***  کویه ره راه رسم زندگونی

ندونم ار کرم پرس که سردار ***  بگم ری چه اصولی کرده بی کار

ندونم ار پرسی ز علیمردون*** بگم شیرم سر چه کنده بی جون

  همش مین فکر پیل و نون و مالین *** سی پیل سر گو خوتونم گول ایمالین

خوتون دونین اگر هیچکس  ندونه *** مینه دنیا بختیاری هه نمونه

بیاین تا با یک دنیانه کنیم راس *** یه طوری که همه خو بگرن واس

گفتمش ای پری که را مانی؟
گفت : بخت رمیده را مانَم...