قصد مبالغه به افتخارات گذشته نیست ، اما این واقعیت ها یی است که باید بدانیم تا بدانیم که چه بوده ایم و چه هستیم ....
تنها راه برای خلاص شدن از این بن بست های اجتماعی و تاریخی کنونی ،عشق به یکدیگر و تلاش برای رسیدن به افتخارات گذشته است ......

در کتاب عهد عتیق از کوروش بزرگ به عنوان حامی و آزاد کننده قوم یهود یاد شده و نام او ۲۳ بار در این کتاب به طور مستقیم و چندین بار تحت عنوان نجات دهنده یاد گردیده است .


Cyrus the Great figures in the Hebrew Bible (Old Testament) as the patron and deliverer of the Jews. He is mentioned twenty-three times by name and alluded to several times more.

The Persians called him their father (Herodotus, 3.89). The priests of Babylon accepted him as the appointed of Marduk and the Jews as a messiah sent by Yahweh. Even the Greeks considered him a great conqueror and a wise leader (Plato, Laws 3.694A-D); Xenophon, in his Cyropaedia, depicts him as an idyllic ruler (Avery, pp. 529-31; Hirsch, pp. 84-86)

از جمله حساسیت های بی مورد یکی همین عادت ناشایست است که در ذهن و نسبت به چیزهایی واکنش نشان می دهیم که وجود خارجی ندارد.در خیال موجودات توهمی می سازیم و همه حساسیت هایمان را سر ان خالی میکنیم. به ناراحتی ها و نکات منفی که بواقع در محیط وجود دارد، نکات منفی و ناراحتی های معلول توهم خود را هم اضافه می کنیم: نکند این اتفاق بیفتد، اگر اینطور شد چه خواهم کرد؟
بی جهت و در خیال نگران حوادث احتمالی می شویم و بعد، نسبت به این تصاویر منفی چنان حساسیت نشان میدهیم که انگار واقعی هستند.
فراموش نکنید که دستگاه عصبی انسان تفاوت میان تجربه حقیقی و چیزی را که صرفا معلول توهم و خیال است تمیز نمی دهد

دکتر ماکسول مالتز-روانشناسی تصویر ذهنی

بیست سال بعد، بابت کارهایی که نکرده‌ای بیشتر افسوس می‌خوری تا بابت کارهایی که کرده‌ای.
بنابراین روحیه تسلیم‌پذیری را کنار بگذار.
از حاشیه امنیت بیرون بیا.
جستجو کن.
بگرد.
آرزو کن.
کشف کن .

نماد عشق يك قلب است. اما نماد عاشقي قلبي هست كه تير وسطش خورده. كمتر كسي شايد راز اين قلب تير خورده را بداند.

      در باور یونانیان باستان هر پدیده ای یک خدایی داشت. همه خدایان هم یک خدا یا پادشاه بزرگ داشتند که اسمش زئوس بود. یک شب به مناسبتی زئوس همه خدایان را به جشنی در معبد کوه المپ دعوت کرده بود.دیوانگی و جنون هم خدایی داشت بنام مانیا. مانیا چون خودش خدای دیوانگی بود طبیعتا عقل درست و حسابی هم نداشت و بیش از حد شراب خورده بود. دیوانه باشی، مست هم شده باشی. چه شود!خدایان از هر دری سخنی می گفتند تا اینکه نوبت به آفریدیته رسید که خدای عشق بود. حرف های خدای عشق به مذاق خدای جنون خوش نیامد و این دیوانه عالم ناگهان تیری را در کمانش گذاشت و از آنسوی مجلس به سمت خدای عشق پرتاب کرد. تیر خدای جنون به چشم خدای عشق خورد و عشق را کور کرد.هیاهویی در مجلس در گرفت و خدایان خواستار مجازات خدای جنون شدند. زئوس خدای خدایان مدتی اندیشه کرد و بعد به عنوان مجازات این عمل، دستور داد که چون خدای دیوانگی چشم خدای عشق را کور کرده است، پس خودش هم باید تا ابد عصا کش خدای عشق شود. از آن زمان به بعد عشق هر کجا می خواهد برود جنون دستش را می گیرد و راهنمایی اش می کند.به همین دلیل است که می گویند عشق کور است و عاشق دیوانه و مجنون می شود. پس تیر و قلب و نقش این دل تیر خورده ای که می بینید ریشه در اسطوره های یونان باستان دارد.بعدها رومیان باستان آیین و اسطوره های یونانیان را پذیرفتند و تنها نام خدایانشان را عوض کردند. در افسانه های روم باستان زئوس را ژوپیتر، خدای جنون را ارا و خدای عشق را ونوس می نامیدند.در نتیجه به باور آنها ارای دیوانه چشم ونوس زیبا را کور کرد.عشق واقعا جنون است اما اگر دو طرفه و واقعی باشد لذتی دارد که مپرس. ولی عشق یکطرفه انسان را پریشان و خوار و حقیر می کند.

یکی از نمادهای مقدس در آیین مسیحیت شکل پلیکان است. دلیل آن ساده است: در صورت فقدان کامل غذا پلیکان نوک خود را به گوشتش فرو می برد و از آن جوجه های خود را تغذیه می کند.
استاد می گوید: «ما اغلب قادر به درک نعمت هایی که داریم نیستیم. بسیاری از اوقات آنچه را که «او» برای تغدیه ی روح ما انجام می دهد درک نمی کنیم.
داستانی وجود دارد که در آن پلیکانی در یک زمستانی سخت از گوشت خود جوجه هایش را تغدیه کرد و هنگامی که عاقبت از شدت ضعف جان داد، یکی از جوجه هایش به دیگری گفت: «بالاخره خلاص شدیم! از خوردن غذای تکراری آن هم هر روز خسته شده بودم!»
مکتوب/ پائولو کوئیلو    

یکی از بزرگترین موانع بشر در درک حقیقت , تفسیر مشاهدات و شواهد از منظر انسانی و با استفاده از صفات انسانی است. بدین گونه است که مثلا در هر پدیده ای به دنبال هدف می گردد , حال آنکه هدف , مفهومی انتزاعی و مختص اعمال انسانی است. چگونه می توان پدیده هایی که عامل انسانی در آن دخیل نبوده است را هدفمند فرض کنیم? چاره ای نداریم جز آنکه شبحی انسانی را دخیل در ( یا عامل ) آن پدیده کنیم تا از بن بست تفسیر آن از منظر انسانی مان خارج شویم. این می شود که دست به دامان تخیلات شده و بعد از آن بیشترین انرژی مان را صرف دفاع از این تخیلاتمان می کنیم.
اما آیا این تنها روش پیش رو است ? نمی توان از شر این نگرش انسانی خلاص شد ?